Ojcostwo, które zostaje. Tata nieoczywisty

Ojciec, który był jak mama

Agata Passent, dziennikarka i pisarka, córka Agnieszki Osieckiej i Daniela Passenta, wspominała nieraz, że to ojciec był tym, który czesał warkoczyki, robił śniadania, dbał o szkołę. Osiecka była legendą, duchem wolnym – ale to Daniel Passent był obecny.

– „Był jak mama. I jak tata. Wszystko w jednym.” – mówiła Agata.

To przykład innego ojcostwa. Cichego, codziennego, niekiedy w cieniu, ale pełnego troski.

Norwid też to rozumiał – o pamięci i miłości do ojca

W jednym z mniej znanych utworów tego poety pobrzmiewa nuta cichej tęsknoty i zrozumienia dla więzi, która nie potrzebuje wielkich słów:

„Bo miłość do ojca jest jak ślad po ognisku – ciepła jeszcze, choć już go nie ma.”

Nie każdy ojciec był idealny. Nie każdy zostawił po sobie opowieść pełną światła. Ale nawet jeśli go już nie ma – zostaje. We wspomnieniach. W geście, który nagle przypomina jego ruch. W powiedzeniu, które wraca w najmniej spodziewanym momencie. W tym, co nieopowiedziane – a jednak obecne. Czasem wystarczy zapach ogniska, szelest koszuli, czy smak herbaty, by na chwilę wrócił. W pamięci. W sercu. W milczeniu, które więcej znaczy niż słowa.